Het lijkt misschien vanzelfsprekend dat jongeren vrienden hebben. Toch voelt 34% van de jongeren tussen de 12 en 30 jaar zich enigszins eenzaam. Dat is meestal geen probleem, omdat het jongeren aanzet tot actie. Ruim 420.000 jongeren (10%) lukt het niet om uit hun isolement te komen. Zij belanden in een neerwaartse spiraal. Naarmate eenzaamheid langer duurt wordt het lastiger hieruit te komen. De kans op ernstige gevolgen zoals depressies, verslavingen en suïcidale gedachten neemt toe. Gevolgen die ook weer van invloed zijn op de familie en naaste omgeving.
Eenzaamheid kan voor iedereen anders voelen. Sommige jongeren voelen zich eenzaam omdat ze sociale steun missen en geen diepe verbinding voelen met leeftijdsgenoten. Andere jongeren hebben weinig sociale contacten of hebben het gevoel geen plek te hebben in de wereld. Om je beter inzicht te geven in wat eenzaamheid is, onderscheiden we drie vormen: sociale eenzaamheid, emotionele eenzaamheid en existentiële eenzaamheid.
Sociale eenzaamheid is het gemis aan een netwerk van leeftijdsgenoten waarmee jongeren zich verbonden voelen. Het gaat om het ontbreken van vriendschappen, kennissen of mensen om mee te praten en activiteiten te ondernemen. Dit gemis kan extra zwaar voelen, vooral wanneer jongeren zichzelf vergelijken met leeftijdsgenoten die wél een actief sociaal leven lijken te hebben, bijvoorbeeld op social media. Sociale eenzaamheid draait om het aantal sociale relaties en de behoefte om ergens bij te horen
Emotionele eenzaamheid is het gemis aan een diepe, persoonlijke band met iemand. Het gaat niet om het aantal contacten, maar om het gevoel dat er niemand is met wie je écht alles kunt delen. Jongeren kunnen zich hierdoor niet begrepen of gesteund voelen, zelfs als ze vrienden of familie om zich heen hebben. Ze missen bijvoorbeeld gesprekken over onderwerpen die voor hen belangrijk zijn. Dit gemis kan ervoor zorgen dat ze zich alleen voelen.
Existentiële eenzaamheid is een gevoel dat vaak niet direct wordt herkend, omdat het verweven is met grotere vragen over identiteit, zingeving en het leven zelf. Jongeren die hiermee worstelen, vragen zich af wat de zin van het leven is en voelen zich onthecht, zelfs als ze mensen om zich heen hebben. Deze vorm van eenzaamheid kan ontstaan in periodes van grote verandering of onzekerheid, zoals bij de overgang naar volwassenheid, identiteitsontwikkeling of ingrijpende gebeurtenissen. Hoewel het minder zichtbaar is, kan het een grote impact hebben op het welzijn van jongeren.
"Ook als ik veel mensen om me heen kan ik me heel alleen voelen. Ik heb vaak het gevoel dat mensen me niet begrijpen.”
Ontdek snel het antwoord op je vraag.
Heb je een vraag of wil je iets laten weten?